10 Ekim 2010 Pazar

insan şiiri

birkaç insandan;
biri bir gün
hayalini kurdu
baharat kokulu korkuların
ve düşündü
sokaklarını Üsküdar’ın
her şey uzakken evvel zaman içinde
kalbur saman içinde teselliler
yürek burkan umutlara beraber el verdiler

biri sonra bir gün
anlamak zorunda kaldı gerçeği
özgürlüğün kulvarında esirdi
dağlar yitip gidince
kaf’la kurdu cümlesini
cebinde buruşmuş mendil
sırtında geleceği taşıyan çanta
alıştı zamanla ucunda ölüm olsa da

sonra bir gün biri
buldu sandı yarını
tüketti de sabrını
uzun ağlayışlarıydı
en basiti
dur dedi vav’a elif olmadan
istanbul’a gömüldü daha doğmadan
yanılmıştı ki buldu hakikati
bir yandan da gitmişti gemi
gemisi yoktu rota belli
dağ oldu yetti biri

sonra biri bir gün
yalnızlığa gark edildi
hayli zaman oldu keşfi
oysa gökyüzü şahitti varlığına
yeni bir düzen uğruna
yeni bir dünya kuruldu
eskiye benzemesin diye
yeni konuldu adına
ve geriye kalan yayıldı
bir bir zamana

bir gün sonra biri
dağa yaslandı evet dedi
evet dönmedi, dağ sevindi, didindi
belki korkuydu, belki tehditti
yolcu hoyrat yol çetindi
sonra biri güller derdi
diğeri, adına o dedi
hatalar bazen çıkageldi
dağ ona gerekeni söyledi
and rüyalara sindi!

1 yorum: